door Loek van den Wijngaard

Stel, je zingt bij een koor. Ieder woensdagavond ga je trouw naar de repetitie, waar je toewerkt naar het jaarlijkse zomerconcert half juni. Maar dan kom je erachter dat in datzelfde weekend het leukste Songfestivalevenement van Nederland wordt georganiseerd. Dan heb je dus een dilemma. Alhoewel, ieder normaal denkend mens zou dan natuurlijk gewoon gaan optreden met zijn koor. Maar als Songfestivalfan die al twee eerdere edities van J’Aime la Vlie heeft meegemaakt, is die keuze nog niet zo simpel. Alhoewel, toen ik terugdacht aan het magische concert van Navi Band in een duinpan of het intieme miniconcert van Lindsay Dracass in de regen op een terras aan de zee, was de keuze snel gemaakt. Dit jaar moest mijn koor het met één bas minder doen, want ik ging weer naar J’Aime la Vlie, het leukste songfestival-festival van het jaar!

Traditiegetrouw is er op de vrijdagavond een groot buffet voor alle bezoekers op camping Stortemelk. Een leuke gelegenheid om elkaar weer te zien. Verhalen uit te wisselen met fans, die dit jaar wel naar Turijn waren geweest en informeel kennis te maken met enkele optredende artiesten omdat die vaak ook het hele weekend aanwezig zijn en meedoen aan de programmaonderdelen. Zo waren Ryan O’Shaughnessy (Ierland 2018) en Bojana (Servië 2015) ook al aanwezig om gezellig een hapje mee te eten. Nieuw op de vrijdagavond was de Sing-a-long, die gewoonlijk altijd de afsluiter van het weekend is. Daarvoor gingen we na het eten op de fiets naar de Nicolaaskerk. Onder leiding van Judith Olthuis en Esther Hart en met medewerking van het dameskoor Van Alles Wad, zongen we uit volle borst o.a. de klassiekers Hallelujah, One More Night en J’aime la vie en ook al de moderne klassiekers Birds, De Diepte en Birth of a New Age. De avond werd afgesloten met sterrenkijken op het strand. Sterren aan de hemel dus. We gingen niet Ryan en Bojana aan zitten gapen.

Op de zaterdag kon je in de ochtend al kiezen voor sportieve onderdelen als een hardloopclinic of yoga op het strand, maar ik besloot zelf in alle vroegte al een rondje over het eiland te gaan hardlopen zodat ik daarna lekker lang van het ontbijt in mijn hotel kon genieten. Hierna gingen we weer door naar camping Stortemelk waar we naar een geheime locatie werden meegenomen in het naaldbos. Een prachtige setting voor een akoestisch concert van Ryan O’Shaugnessy. Met alleen een gitaar en zo af en toe Bojana en Judith Olthuis als geïmproviseerd achtergrondkoor wist hij ons met zijn eigen repertoire niet alleen te boeien, maar ook te ontroeren. Dit concert gaat weer opgeslagen worden als een van de pareltjes van J’Aime la Vlie. Een van die redenen waarom iedereen, die van het Songfestival en muziek in het algemeen houdt, dit festival eens mee zou moeten maken.

Ook voor de middag waren allerlei activiteiten georganiseerd. Zo ging een grote groep een fotografieworkshop volgen of een bunker bezoeken en fietste een kleiner groepje, waaronder ik, achter een lokale gids over het eiland op zoek naar de bijzondere (soms medicinale) flora van Vlieland. Deze tocht eindigde met een onverwachte stortbui! Goed voor de natuur, wat minder goed voor mij! Dus doorweekt kwam ik weer in mijn hotel aan, waar ik me klaar kon gaan maken voor het grote concert van die avond.

Op de zaterdagavond vindt traditioneel het Big Eurovision Concert plaats. Alle artiesten treden die avond op in de Bolder begeleid door de speciaal daarvoor samengestelde J’Aime La Vlie-band. En dan niet hun eigen Songfestivalnummer en daarna een paar onbekende liedjes. Nee, er worden alleen maar Songfestivalliedjes gezongen, die speciaal voor het festival ingestudeerd worden. De optredende artiesten waren dit jaar natuurlijk de host van de avond en het festival: Esther Hart, Justine Pelmelay, Franklin Brown en natuurlijk Ryan & Bojana. Wat een tof concert was dat ook dit keer weer. De heerlijke zelfspot van Justine, die bewees nog steeds een fantastische zangeres te zijn, Franklin die een prachtige Rise Like a Phoenix vertolkte, Ryan die Daði’s nummer Think About Things zong inclusief bijbehorend dansje, Esther die samen met Judith en gitariste Phaedra Out on my Own vertolkte en Bojana, die wist te ontroeren met het prachtige Molitva. En dat waren alleen nog maar de hoogtepunten. Wederom een topconcert, niet in de laatste plaats dankzij de fantastische band. En daarna kon er nog tot in de late uurtjes gedanst worden op de muziek van DJ Louis.

Zondag begon met een verrassende lezing van schrijver Edward van de Vendel over de onverwachte raakvlakken tussen literatuur en songfestivalteksten. Voor mij was deze lezing ook een van de hoogtepunten van het weekend omdat ik zoveel nieuwe dingen hoorde en ook zo anders naar sommige liedjes ging luisteren door de verhalen van Edward. Een bevlogen verteller met een enorme hoeveelheid interessante kennis en feitjes over het Songfestival.

De zondag, en daarmee ook het festival, werd afgesloten met een concert van The Kik. Zij waren met hun theaterprogramma The Kik herhaalt Eurovisie speciaal naar Vlieland afgereisd. De band speelde Nederlandse bewerkingen van vele Songfestivalnummers. En kwam er een einde aan wederom een fantastisch weekend op het Eurovisie Eiland.

Of ik spijt heb gehad van mijn keuze? No way. Hopelijk komt er volgend jaar weer een editie en dan weet ik zeker dat ik weer de eerste zal zijn die zich aanmeldt, want eerlijk waar, dit is een van de leukste weekenden van het jaar.