door Loek van den Wijngaard

Stel, je zingt bij een koor. Ieder woensdagavond ga je trouw naar de repetitie, waar je toewerkt naar het jaarlijkse zomerconcert half juni. Maar dan kom je erachter dat in datzelfde weekend het leukste Songfestivalevenement van Nederland wordt georganiseerd. Dan heb je dus een dilemma. Alhoewel, ieder normaal denkend mens zou dan natuurlijk gewoon gaan optreden met zijn koor. Maar als Songfestivalfan die al twee eerdere edities van J’Aime la Vlie heeft meegemaakt, is die keuze nog niet zo simpel. Alhoewel, toen ik terugdacht aan het magische concert van Navi Band in een duinpan of het intieme miniconcert van Lindsay Dracass in de regen op een terras aan de zee, was de keuze snel gemaakt. Dit jaar moest mijn koor het met één bas minder doen, want ik ging weer naar J’Aime la Vlie, het leukste songfestival-festival van het jaar!

Traditiegetrouw is er op de vrijdagavond een groot buffet voor alle bezoekers op camping Stortemelk. Een leuke gelegenheid om elkaar weer te zien. Verhalen uit te wisselen met fans, die dit jaar wel naar Turijn waren geweest en informeel kennis te maken met enkele optredende artiesten omdat die vaak ook het hele weekend aanwezig zijn en meedoen aan de programmaonderdelen. Zo waren Ryan O’Shaughnessy (Ierland 2018) en Bojana (Servië 2015) ook al aanwezig om gezellig een hapje mee te eten. Nieuw op de vrijdagavond was de Sing-a-long, die gewoonlijk altijd de afsluiter van het weekend is. Daarvoor gingen we na het eten op de fiets naar de Nicolaaskerk. Onder leiding van Judith Olthuis en Esther Hart en met medewerking van het dameskoor Van Alles Wad, zongen we uit volle borst o.a. de klassiekers Hallelujah, One More Night en J’aime la vie en ook al de moderne klassiekers Birds, De Diepte en Birth of a New Age. De avond werd afgesloten met sterrenkijken op het strand. Sterren aan de hemel dus. We gingen niet Ryan en Bojana aan zitten gapen.

Op de zaterdag kon je in de ochtend al kiezen voor sportieve onderdelen als een hardloopclinic of yoga op het strand, maar ik besloot zelf in alle vroegte al een rondje over het eiland te gaan hardlopen zodat ik daarna lekker lang van het ontbijt in mijn hotel kon genieten. Hierna gingen we weer door naar camping Stortemelk waar we naar een geheime locatie werden meegenomen in het naaldbos. Een prachtige setting voor een akoestisch concert van Ryan O’Shaugnessy. Met alleen een gitaar en zo af en toe Bojana en Judith Olthuis als geïmproviseerd achtergrondkoor wist hij ons met zijn eigen repertoire niet alleen te boeien, maar ook te ontroeren. Dit concert gaat weer opgeslagen worden als een van de pareltjes van J’Aime la Vlie. Een van die redenen waarom iedereen, die van het Songfestival en muziek in het algemeen houdt, dit festival eens mee zou moeten maken.

Ook voor de middag waren allerlei activiteiten georganiseerd. Zo ging een grote groep een fotografieworkshop volgen of een bunker bezoeken en fietste een kleiner groepje, waaronder ik, achter een lokale gids over het eiland op zoek naar de bijzondere (soms medicinale) flora van Vlieland. Deze tocht eindigde met een onverwachte stortbui! Goed voor de natuur, wat minder goed voor mij! Dus doorweekt kwam ik weer in mijn hotel aan, waar ik me klaar kon gaan maken voor het grote concert van die avond.

Op de zaterdagavond vindt traditioneel het Big Eurovision Concert plaats. Alle artiesten treden die avond op in de Bolder begeleid door de speciaal daarvoor samengestelde J’Aime La Vlie-band. En dan niet hun eigen Songfestivalnummer en daarna een paar onbekende liedjes. Nee, er worden alleen maar Songfestivalliedjes gezongen, die speciaal voor het festival ingestudeerd worden. De optredende artiesten waren dit jaar natuurlijk de host van de avond en het festival: Esther Hart, Justine Pelmelay, Franklin Brown en natuurlijk Ryan & Bojana. Wat een tof concert was dat ook dit keer weer. De heerlijke zelfspot van Justine, die bewees nog steeds een fantastische zangeres te zijn, Franklin die een prachtige Rise Like a Phoenix vertolkte, Ryan die Daði’s nummer Think About Things zong inclusief bijbehorend dansje, Esther die samen met Judith en gitariste Phaedra Out on my Own vertolkte en Bojana, die wist te ontroeren met het prachtige Molitva. En dat waren alleen nog maar de hoogtepunten. Wederom een topconcert, niet in de laatste plaats dankzij de fantastische band. En daarna kon er nog tot in de late uurtjes gedanst worden op de muziek van DJ Louis.

Zondag begon met een verrassende lezing van schrijver Edward van de Vendel over de onverwachte raakvlakken tussen literatuur en songfestivalteksten. Voor mij was deze lezing ook een van de hoogtepunten van het weekend omdat ik zoveel nieuwe dingen hoorde en ook zo anders naar sommige liedjes ging luisteren door de verhalen van Edward. Een bevlogen verteller met een enorme hoeveelheid interessante kennis en feitjes over het Songfestival.

De zondag, en daarmee ook het festival, werd afgesloten met een concert van The Kik. Zij waren met hun theaterprogramma The Kik herhaalt Eurovisie speciaal naar Vlieland afgereisd. De band speelde Nederlandse bewerkingen van vele Songfestivalnummers. En kwam er een einde aan wederom een fantastisch weekend op het Eurovisie Eiland.

Of ik spijt heb gehad van mijn keuze? No way. Hopelijk komt er volgend jaar weer een editie en dan weet ik zeker dat ik weer de eerste zal zijn die zich aanmeldt, want eerlijk waar, dit is een van de leukste weekenden van het jaar.

Bron: Songfestivalweblog

In de rubriek Twaalf punten maken we regelmatig kennis met een van de leden van OGAE NL aan de hand van twaalf pittige vragen. In deze aflevering is dat Ralph Thommassen

1: Vertel wat over jezelf in een paar zinnen.
Ralph, 36 jaar, opgegroeid in een dorp tussen Venlo en Roermond. Op mijn 18de ben ik verhuisd naar Nijmegen om daar te gaan studeren. Na mijn studies Communicatiewetenschap en Bedrijfskunde ben ik het bankwezen ingerold waar ik acht jaar als Financieel Adviseur heb gewerkt. Een half jaar geleden heb ik besloten het roer om te gooien en iets met mijn passie (hospitality, horeca, eventmanagement) te gaan doen. Dit heeft erin geresulteerd dat ik nu als bedrijfsleider werk bij bar De Regenboog in Nijmegen. Een hele andere tak van sport, maar zo ontzettend leuk en ik ben heel blij dat ik deze stap heb gezet!

2: Heb je naast het songfestival nog andere hobby’s?
Naast het Songfestival is de Spaanse taal een grote passie van mij. Tijdens mijn studententijd heb ik een jaar in Valencia gewoond en wellicht dat ik in de toekomst nog een keer richting het buitenland vertrek om er te gaan werken voor bepaalde tijd. Verder kan ik heerlijk genieten van een avondje alleen op de bank, maar maak je mij ook ontzettend blij met een goede stapavond (het liefst met de blote voetjes in het zand onder de Spaanse zon, en heel veel Songfestivalmuziek 😉 .

3: Wie won in het jaar dat je geboren bent?

Dat was Sandra Kim met J’aime la Vie (1986).

4: Wat is volgens jou de charme van het songfestival?

De verbroedering die ontstaat, op nationaal vlak maar ook tussen landen/fans/artiesten onderling. Ik vind het geweldig om te zien dat sinds 2013 het Songfestival in Nederland weer is gaan leven. Daarnaast vind ik het persoonlijk erg leuk om te zien dat relatief onbekende artiesten op het grootste muziekpodium van de wereld terecht kunnen komen. Het hoogtepunt van zo’n avond blijft voor mij echter de vaak zenuwslopende puntentelling.

5: Wat is je eerste songfestivalherinnering?
Dat was het Songfestival van 1996, waarin Maxime en Franklin Brown meededen voor Nederland. Ik kan mij de puntentelling nog zo goed herinneren. Ik mocht voor het eerst opblijven om naar de show te kijken en was ontzettend teleurgesteld dat Nederland niet had gewonnen, maar mijn passie voor het Songfestival was geboren haha.

6: Heb je wel eens een (of meerdere) songfestival(s) bijgewoond?
Ik ben aanwezig geweest bij het Eurovisie Songfestival in 2011 (Düsseldorf), 2016 (Stockholm) en bij de finale die in 2021 in Nederland is gehouden. Daarnaast ben ik vanaf 2001 bij alle Nationale Songfestivals geweest die destijds in Nederland nog werden georganiseerd.

7: Wat is je ‘all times favorite’?
Eleni Foureira met Fuego. Het plaatje klopte voor mij he-le-maal. Ik word ontzettend blij van dit soort opzwepende zomerse nummers. De show, haar outfit, de dans, de vibe… perfect

8: Welke act heeft het meeste indruk op je gemaakt?

Als er een act is die ik in ieder geval nooit ga vergeten, dan is het die van Linda Wagenmakers. Ik was er 100% van overtuigd dat Nederland die avond zou gaan winnen. Ik heb zelfs een traantje moeten wegpinken toen we uiteindelijk slechts 13de werden… haha. De acts van toen zijn natuurlijk niet te vergelijken met de acts van nu. Als ik naar de laatste jaren kijken vond ik het optreden van Eleni Foureira en Chanel Terrero echt fantastisch!

9: Welke songfestivalartiest mag jou ten huwelijk vragen?

Dat is absoluut Jorge Gonzalez (voorronde Spanje 2009).

10: Welke songfestivalartiest had meer glorie verdiend?
Dat is voor mij een nummer uit de voorronde van Noorwegen in 2018. Stella Mwangi en Alexandra Rotan zongen toen het nummer You Got Me. Ik draai dit nummer nog steeds grijs, en denk dat dit nummer hoge ogen had kunnen gooien tijdens Eurovisie als ze namens Noorwegen waren uitgezonden.

11: Wat is jouw leukste, aan het songfestival gerelateerde ervaring?

Dat was toch zeker wel de overwinning van Duncan in 2019. Ik organiseerde thuis een Songfestivalparty en zat met mijn beste vrienden naar de finale te kijken. De ontlading die ontstond tijdens de overwinning was overweldigend. Een hele bijzondere, ontzettend spannende avond die ik nooit meer ga vergeten.

12: Sam Ryder of Chanel Terrero?

Absoluut Chanel Terrero; hier komt mijn passie voor de Spaanse taal, dans en show perfect samen.

Bron: Songfestivalweblog