Zaterdag 25 januari vond in de Rockhal in Esch-sur-Alzette voor de tweede keer het Luxembourg Song Contest (LSC) plaats, de nationale Luxemburgse finale voor het Eurovisie Songfestival. En omdat het vorig jaar een fantastische show vol verrassingen was, met gastoptredens van Anne-Marie David en Vicky Leandros, reisde OGAE-er Ivo Nijst weer terug naar zijn geboorteland om dit spektakel bij te wonen.
En ook nu was het weer een geweldige en professionele show met als stage manager Big up Ben (hij was er ook in Liverpool ’23). De uitverkochte Rockhal was gevuld met een enthousiast, veelal Luxemburgs publiek, voorzien van veel rood-wit-blauwe Luxemburgse vlaggetjes, die bij de ingang werden uitgedeeld. In de hele zaal was maar één niet-Luxemburgse vlag te zien; een Zweedse.
De presentatie was dit keer in handen van twee bekende Luxemburgse RTL presentatoren, geassisteerd door gastpresentatrice Conchita Wurst, die het met veel enthousiasme deed.
De kwaliteit van alle ingezonden songs was behoorlijk goed, inclusief de bijbehorende acts met de gebruikelijke ESC gimmicks: licht, lasers, rook, vuur en confetti. Het viel ons op dat er met name aan Zero Point Five en Laura Thorn extra aandacht werd besteed door RTL en Conchita.
Halverwege de Luxemburgse kandidaten was er een gastoptreden van Marie Miriam die in 1977 voor Frankrijk het festival won met l’Oiseau et l’enfant. De zaal ging bij dit nummer volledig uit zijn dak en Marie kreeg na afloop een staande ovatie. Tali presenteerde haar nieuwe song ‘Dear Parents’, en datzelfde deed ook Conchita, met een voorproefje van ‘Waters run deep’, haar nieuwe EP die vlak voor het ESC in Basel verschijnt. Verder was er tijdens de show nog een huwelijksaanzoek van een stel in het publiek waar Conchita goed op inhaakte.
DE 7 KANDIDATEN
1. Rafe Ela (song: No thank you)
Een opzwepend, ritmisch nummer, duidelijk geïnspireerd door Chanel (Spanje 2022) en Eleni Foureira (Cyprus 2018). Ook duidelijk herkenbaar: een deel van de in 2019 ingetrokken Oekraïense inzending ‘Siren song’ van Maruv. Plagiaat? Wel goed gebracht maar zelf danste ze offbeat.
- Rhytmic Soulwave (song: Stronger)
Een band met musici uit verschillende landen. Een funky soulsong gebracht door een leadzangeres met een krachtige stem. Perfecte stage performance. Conchita deelde haar enthousiasme over dit optreden, en dat gold uiteindelijk ook voor de internationale vakjury die hier een derde plaats toekende.
- Luzac (song: Je dance)
Een van de medeschrijvers heeft ook The Code van Nemo geschreven. En dat herken je! De uithalen doen denken aan Bambie Thug. Een spectaculair optreden met veel licht en lasers. Goed gebracht, en bij de internationale vakjury als tweede geëindigd.
- One Last Time (song: Gambler’s Song)
Van oorsprong 5 collega’s die samen muziek zijn gaan maken. Hun stijl: pop-rock. Het nummer is niet vernieuwend, en hoewel er veel rookpluimen te zien zijn, blijft het een saai optreden met een standaard rockbandjes-podium-act.
- Mäna (song: Human Eyes)
Dit lied maakte vooraf weinig indruk. Maar door de act, werd het live in de zaal een verrassing op het podium. Vijf bewegende backing-vocals, en iedereen volledig in het wit gekleed. Echter niet altijd zuiver gezongen, en op de televisie kwam het helemaal niet goed over.
- Laura Thorn (song: La poupée monte le son)
Een eerbetoon aan de in 2018 overleden Franse poplegende France Gall, die in 1965 voor Luxemburg het ESC won met ‘Poupée de cire, poupée de son’. Volgens Conchita is dit optreden ‘the Gem of the final’. En dat klopt: zuiver gezongen, vlotte en vrolijke act met 3 dansers en halverwege een verkleedpartij. Alléén maar na dit optreden ging de zaal uit zijn dak. En ook de aanwezige Noorse en Zweedse fans waren super enthousiast. Met een eerste plaats bij de internationale vakjury en tweede plaats bij de televoters werd ze de winnaar van de nationale Luxemburgse finale. Een traditioneel songfestivalnummer dat vaak nog goed scoort op het ESC.
- Zero Point Five (song: Ride)
De Luxemburgse publiekslieveling, en een van de bekendste bands van het land. In de entreehal van de Rockhal stonden borden met foto’s van alle kandidaten. De Letzies stonden zich te verdringen om een selfie te maken bij Zero Point Five! Maar helaas: het live optreden was benedenmaats. In het begin werd er vals gezongen. Bovendien weinig speciale effecten. Ondanks dat was het publiek in de zaal toch zeer enthousiast.
DE PUNTENTELLING
De helft van de punten werd bepaald door 8 internationale vakjury’s. De Nederlandse punten werden doorgegeven door Sietse 
Bakker. 7 vakjury’s gaven Laura Thorn de maximale score van 12 punten. Alleen van Estland kreeg ze maar 10 punten. De 12 ging naar Luzac, die bij de vakjury als tweede eindigde. Rhytmic Soulwave eindigde derde.
Zero Point Five eindigde als laatste bij de vakjury. Wel kregen zij de meeste punten van het Luxemburgse televoting publiek, met Laura Thorn als tweede.
Uiteindelijk won Laura Thorn overtuigend de nationale finale. Zero Point Five werd tweede, en Luzac derde.
Wellicht is Laura Thorn’s lied de beste keuze voor Luxemburg. Is het een traditioneel Songfestival nummer? Ja. Is het vernieuwend? Ja en nee. Maar maakt dat wat uit? Het wordt goed gezongen, heeft een sterke act met goede dansers en ook heel belangrijk: Laura Thorn is enthousiast, goed gebekt en ze weet zichzelf goed te verkopen. Gaat Luxemburg in Basel door naar de finale? We gaan het zien…, maar grote kans van wel.
PRAKTISCH
Een paar tips voor wie het LSC live wil meemaken in 2026:
LSC vind plaats in de Rockhal. Deze ligt in Belval, even buiten de stad Esch-sur-Alzette, op 30 kilometer van Luxemburg-stad. Op dit voormalige industrieterrein stonden vroeger hoogovens, waarvan er een aantal nog zijn blijven staan als toeristische trekpleister. Ze worden nu omringd door moderne winkelcentra, restaurants waaronder veel fastfood, een Ibis hotel en de Rockhal.
Je kunt dus bij de Rockhal overnachten, maar het is misschien leuker om in Luxemburg-stad te verblijven. Je gaat dan per trein of auto naar de Rockhal. Openbaar vervoer is in heel Luxemburg gratis, dus ook de rechtstreekse trein tussen Luxemburg-stad en Belval. Deze rijdt frequent en doet er 30 minuten over.
Ga je met de auto? Er is een P+R in Belval waar je vanaf 18u voordelig kunt parkeren met een ‘event ticket’ van € 4.
De kaartverkoop voor LSC is alleen via de website van de Rockhal, en wordt niet vooraf aangekondigd. Meestal gaat de kaartverkoop rond half december van start. Voor LSC worden er schat ik maar zo’n 1.500 tickets verkocht aan voornamelijk Luxemburgers. De zaal wordt op televisie goed in beeld gebracht, en lijkt veel groter dan hij in werkelijkheid is.
