Ditjes en Datjes Dinsdag

In de rubriek Ditjes en Datjes Dinsdag behandelen we iedere dinsdag in september diverse feitjes uit de geschiedenis van het Nationaal- en Eurovisie Songfestival. In deze aflevering kijken we naar de relletjes rondom het Nationaal Songfestival tussen 1956 en 1988.

1959: Mieke Telkamp en Christine Spierenburg waren als deelnemers bekend gemaakt, maar zagen uiteindelijk af van deelname. Vervangers waren Dick Doorn én… Teddy Scholten!

1960: Nadat het lied ‘Wat een Geluk’ het Nationaal Songfestival had gewonnen moest een jury de uitvoerende kiezen. Rudi Carrell kreeg de voorkeur boven Annie Palmen. Na de overwinning kwam de winnaar Rudi Carrell de zaal binnen met singles die al gedrukt waren met daarop ‘Winaar songfestival’. In de wandelgangen werd gefluisterd dat de keuze doorgestoken kaart was.

1962: De Padre Twins waren benaderd om ‘Katinka’ te zingen, maar ze vonden het lied niet bij hun passen. De Spelbrekers namen de plaats van het duo in.

1966: De selectiecommissie had gekozen voor Trea Dobbs en Lisbeth List, maar zij weigerden. Edwin Rutten was ook geselecteerd, maar trok zich terug vanwege contractuele verplichtingen. Bob Bouber werd zijn vervanger.

1968: Trea Dobbs en Tante Leen waren geselecteerd, maar besloten op het laatste moment niet deel te nemen. De zangeressen werden niet vervangen, waardoor het aantal deelnemers op vier bleef steken.

1969: Jurylid Robbie Dale bracht zijn stem uit op ‘De toeteraar’ van Conny Vink, hoewel op zijn stembriefje ‘Jij alleen’ van Patricia Paay stond. ‘Jij alleen’ kreeg uiteindelijk de stem, waardoor Lenny Kuhr met ‘De troubadour’ met één punt voorsprong op Conny Vink won.

1970: Conny Vink en Helen Sheperd waren benaderd, maar besloten niet deel te nemen. Saskia en Serge werden als laatste aan de lijst toegevoegd en zongen hun eigen lied ‘Het Spinnewiel’ op het Nationaal Songfestival. Na de stemming van de buitenlandse jury stond dat lied met 5 punten bovenaan. De Nederlandse jury gaf echter alle 5 punten aan ‘Waterman’, zodat The Hearts of Soul in totaal met 6 punten eindigden en het Nationaal Songfestival wonnen. Volgens de kijkers was de uitslag van de vakjury doorgestoken kaart.

1977: Maggie MacNeal dreigde zich terug te trekken van het Nationaal Songfestival toen bleek dat de EBU had besloten dat er weer in de landstaal gezongen moest worden. Dichter Jan Kal werd ingeschakeld om een Nederlandse tekst te schrijven. De tekst was aanvaardbaar voor de zangeres waardoor ze deelnam en uiteindelijk 3e werd uit 10 kandidaten.

1978: Juryleden Lenny Kuhr en Greetje Kauffeld waren kritisch bij de beoordeling. Lenny Kuhr zei dat er banale liedjes waren gezongen en Greetje Kauffeld zei dat ze gestemd had op het minst slechtste liedje van de avond.

1979: Rob de Nijs was geselecteerd door de werkgroep van de NOS, maar omdat het nieuws voortijdig uitlekte kwam men terug op de beslissing en werd Sandra Reemer aangewezen om vijf liedjes te zingen in een nationale finale.

1980: Geen Nationaal Songfestival in 1980, maar wel een rel. Maggie NacNeal was uitverkoren om Nederland te vertegenwoordigen. De commotie was groot toen bleek dat de selectiecommissie, met daarin ook Sjoukje Smit, uit 20 geselecteerde liedjes voor ‘Amsterdam’ had gekozen, een lied wat de zangeres en haar man hadden geschreven. Het lied ‘Pierrot’, haalde de eerste selectieronde niet, maar werd later wel een grote hit werd door Bonnie St. Claire.

1981: Oscar Harris was aangekondigd als één van de kandidaten. Hij koos echter voor een tour door Indonesië. Linda Williams werd als zijn vervanger aangewezen en won het Nationaal Songfestival. Naderhand ontstond commotie in de show van Sonja Barend toen de moeder van tekstschrijver Cees de Wit zei dat producer/componist Bart van der Laar ten onrechte genoemd werd als tekstschrijver. Hij zou alleen de titel hebben laten wijzigen van ‘Het Is Weer Zomer’ naar ‘Het Is een Wonder’.

1982: Zeven juryleden kozen de inzending uit drie liedjes. Met één stem verschil kreeg ‘Jij En Ik’ de voorkeur boven ‘Fantasie Eiland’. Er ontstond de dagen na het festival commotie, omdat de juryleden die op ‘Jij En Ik’ hadden gestemd connecties zouden hebben met de componisten en de platenmaatschappij waar ‘Jij En Ik’ was ondergebracht.

1987: Commotie rondom de interne keuze van Marga Bult. Toen bekend werd dat Gerard Joling en Anita Meijer niet wilden of konden viel de media over het feit dat er niet voor andere grote namen gekozen was, zoals de Dolly Dots, Patricia Paay of Margriet Eshuys.

(Bronnen: Wikipedia, Eigen informatie, Het boek ‘Wanneer wordt het weer een beetje net als toen’ van Ferry K. van der Zant)

Ditjes en Datjes Dinsdag
In de rubriek Ditjes en Datjes Dinsdag behandelen we iedere dinsdag in september diverse feitjes uit de geschiedenis van het Nationaal- en Eurovisie Songfestival.

Aan het Eurovisie Songfestival 2020 zouden 41 landen deelnemen. Hoeveel dat er komend jaar zullen zijn is nog niet bekend, maar er zijn een aantal landen die al een paar jaar afwezig zijn zoals Slowakije, Andorra, Monaco, Turkije en Bosnië-Herzegovina. Naar verwachting zullen we die landen in 2021 ook niet terugzien in Rotterdam. Er zijn ook landen die deel wilden nemen en soms zelfs al een lied hadden gekozen, maar die uiteindelijk toch niet zouden deelnemen. We zetten ze op een rij.

Libanon
Libanon wilde in 2005 debuteren op het Eurovisie Songfestival in Kiev. Aline Lahoud zou voor het land uitkomen met het Franstalige nummer ‘Quand tout s’enfuit’. Uiteindelijk besloot Libanon zich toch terug te trekken, omdat volgens de Libanese wet de nationale omroep niet gerechtigd is de deelname van Israël uit te zenden. Dit is tegen de regels van het Eurovisie Songfestival, omdat zowel in de halve finale als de finale alle inzendingen getoond moeten worden op de nationale tv. Libanon moest de kosten voor de inschrijving voldoen en het land werd door de EBU voor drie jaar geschorst, waardoor het land pas in 2009 terug mocht keren. Libanon heeft zich na de schoring echter nooit meer gemeld voor het liedjesfestijn.

Liechtenstein
Liechtenstein heeft als een van de weinige soevereine Europese landen nog nooit deelgenomen aan het Eurovisie Songfestival. Midden jaren ’70 onderzocht het land de mogelijkheden om deel te nemen en eind 1975 werd het lied ‘Little Cowboy’ van Biggi Bachmann geselecteerd waarmee men in 1976 zou debuteren in Den Haag. Liechtenstein kende echter geen nationale omroep en dat is, naast een actief EBU lidmaatschap, een voorwaarde om deel te kunnen nemen. Op 15 augustus 2008 kreeg het dwergstaatje wel haar eigen omroep: 1FLTV, echter is de omroep nog steeds geen actief lid van de EBU. Het is dan ook maar de vraag of Liechtenstein ooit terug zullen vinden in de deelnemerslijst.

Tunesië
Tunesië zou in 1977 het eerste Afrikaanse land zijn geweest dat zou meedoen aan het Eurovisie Songfestival. De nationale omroep had zich aangemeld, de voorberedingen voor een nationale finale waren al in gang gezet en loting had uitgewezen dat het land als vierde zou aantreden in Londen. Toen de Tunesische openbare omroep vernam dat ook Israël zou deelnemen, annuleerde Tunesië zijn debuut. Verdere interesse in deelname is zo ver bekend uitgebleven.

Het Junior Eurovisie Songfestival 2020 gaat in aangepaste vorm door. Door alle maatregelen rondom de coronacrisis doen er slechts dertien landen mee. Ook blijven alle deelnemers in eigen land en reizen ze dus niet af naar Warschau waar het festival op zondag 29 november gehouden wordt. Duitsland is er voor het eerst bij, maar Albanië, Australië, Ierland, Italië, Noord-Macedonië, Portugal en Wales haakten af ten opzicht van vorig jaar.

Alle dertien deelnemers zullen in hun eigen land optreden waarbij is afgesproken dat de omroepen zorgen voor een soortgelijk decor. De centrale presentatie en de intervalacts komen wel live vanuit Warschau.

Wie Nederland gaat vertegenwoordigen wordt op zaterdag 26 september bekend. Dan vindt de finale plaats vanuit Ahoy in Rotterdam. Andere deelnemende landen zijn: Armenië, Duitsland, Frankrijk, Georgië, Oekraïne, Kazachstan, Malta, Polen, Rusland, Servië, Spanje en Wit-Rusland.

De Finnen kiezen op 20 februari hun inzending voor het komende songfestival. Net als vorig zal daarvoor Uuden Musiikin Kilpailu worden ingezet. De winnaar van 2020, Aksel Kankaanranta, krijgt zoals bekend geen voorkeurspositie. Mocht hij opnieuw willen deelnemen dan zal hij gewoon geselecteerd moeten worden. De finale wordt gehouden in Tampere.

Liedjes kunnen sinds gisteren worden ingezonden en daarvoor is een week de tijd. De vakjury selecteert vervolgens de liedjes die in Uuden Musiikin Kilpailu zullen strijden om Finland te vertegenwoordigen op het Eurovisie Songfestival 2021. In oktober zullen de kandidaten te horen krijgen of ze zijn geselecteerd, maar het grote publiek zal waarschijnlijk langer moeten wachten.

De Esten kiezen op zaterdag 6 maart de inzending voor Rotterdam. Daaraan voorafgaand zijn er twee halve finales op donderdag 18 en zaterdag 20 februari. In totaal worden 24 kandidaten geselecteerd die verspreid zullen worden over de twee halve finales. Per voorronde gaan zes kandidaten door naar de finale. In de halve finales stemmen eerst jury en televoters. Voor de kandidaten die zich niet direct weten te plaatsen volgt een tweede stemronde waarin de televoters het voor het zeggen hebben. In de finale wordt in de eerste stemronde een top 3 gekozen door jury en televoting. Daarna is het de beurt aan de televoters om uit die drie de inzending van Estland te kiezen.

De inschrijving is vandaag geopend en loopt tot en met 6 november. Eerder was al bekend dat de winnaar van 2020, Uku Suviste, een plek in de halve finale krijgt mocht hij dat willen en een nummer instuurt dat aan de voorwaarden voldoet.

Op 12 november wordt bekend welke vierentwintig kandidaten deelnemen aan Eesti Laul 2021. Hoe die nummers klinken wordt uiterlijk 5 december bekend.