In de rubriek Twaalf punten maken we regelmatig kennis met een van de leden van OGAE NL aan de hand van twaalf pittige vragen. In deze aflevering is dat Nout Woudenberg.
1: Vertel wat over jezelf in een paar zinnen.
Ik ben Nout, 56 jaar en sinds 2013 gelukkig getrouwd met Dennis. We wonen sinds 2020 in Astana, Kazachstan, alwaar ik plaatsvervangend Ambassadeur ben op de Nederlandse Ambassade, verantwoordelijk voor alle vijf landen van Centraal Azië (Kazachstan, Kirgizië, Oezbekistan, Tadzjikistan en Turkmenistan). Ik heb twee kinderen, Daan (26) en Noor (18). Die wonen allebei in Nederland.
2: Heb je naast het songfestival nog andere hobby’s?
Ik heb mijn hele jeugd pianoles gehad, en dat probeer ik wel bij te houden. Ook vind ik het leuk om mijn talenkennis bijgespijkerd te houden. Hier in Kazachstan spreek ik vooral Russisch. Mijn vorige plaatsing was in Aruba, waar ik veel Spaans sprak. En ik probeer elk jaar een wetenschappelijk artikel te schrijven over bescherming van cultureel erfgoed: een thema dat mij erg aan het hart ligt.
3: Wie won in het jaar dat je geboren bent?
Dat was Sandie Shaw met ‘Puppet on a String’. Zij kwam uit voor het Verenigd Koninkrijk. Ik was toen overigens nog niet geboren. Het songfestival was in april 1967, en ik ben in november geboren.
4: Wat is volgens jou de charme van het songfestival?
Het wedstrijdelement en de muzikale diversiteit blijf ik elementen van charme vinden. Er is voor mij echter ook wel wat charme verloren. Zo vond ik het live-orkest een grote charme. Dat is helaas al lang verdwenen. Hetzelfde geldt nu voor live achtergrondstemmen. Ook blijft er in de praktijk steeds minder over van de slogan ‘United by Music’. Men is het steeds feller met elkaar oneens (dat zie je ook in commentaren op sociale media), en het lijkt al lang niet meer puur om de muziek te gaan.
5: Wat is je eerste songfestivalherinnering?
Dat was het songfestival van 1976, gehouden in Nederland, toen Brotherhood of Man won met ‘Save your kisses for me’ voor het Verenigd Koninkrijk. Vind het nog steeds een leuke inzending.
6: Heb je wel eens een (of meerdere) songfestival(s) bijgewoond?
Ja, in 2012 (Baku, Azerbeidzjan), 2018 (Lissabon, Portugal) en 2021 (Rotterdam, Nederland).
7: Wat is je ‘all times favorite’?
Ik houd over het algemeen van melodieuze orkestrale ballads. Mijn ‘all times favorite’ is ‘Eu cred’ van Malina Olinescu, die in 1998 voor Roemenië uitkwam. Helaas eindigde ze ver in de achterhoede.
8: Welke act heeft het meeste indruk op je gemaakt?
Wat ik goed gevonden vond, was de Australische act van 2019, ‘Zero gravity’ door Kate Miller-Heidke. Al zingend zwierde ze met gebruik van haar lichaamsgewicht door de lucht op een lange flexibele paal. Haar stem bleef daarbij goed op pijl! Het nummer sprak me iets minder aan, maar vanwege de act vond ik het een gevaarlijke ‘outsider’. Ze werd uiteindelijk 9de. ‘Calm after the storm’ van onze eigen Common Linnets in 2014 vond ik buitengewoon mooi in beeld gebracht, en om die reden indrukwekkend.
9: Welke songfestivalartiest mag jou ten huwelijk vragen?
Nou, niemand eigenlijk. Ik heb de beste echtgenoot die ik wensen kan, dus ieder ander die me vraagt krijgt “nee” als antwoord. Het is mooi als iemand er leuk uitziet, maar ik vind het ook belangrijk dat iemand iets te melden heeft, en iets moois aan de wereld toevoegt. Van heel veel songfestivalartiesten weet ik veel te weinig in dat opzicht, maar Tooji die in 2012 voor Noorwegen heeft meegedaan, valt wat mij betreft wel in die categorie.
10: Welke songfestivalartiest had meer glorie verdiend?
Omar Naber, met zijn inzending ‘Stop’ voor Slovenië in 2005. Ik vond het een heel eigentijds nummer dat goed in elkaar zit, en volstrekt geen ‘dertien in een dozijn’. Helaas haalde het de finale niet. Ik bekijk het nog regelmatig op YouTube.
11: Wat is jouw leukste, aan het songfestival gerelateerde ervaring?
In 2012 was ik tijdelijk toegevoegd als communicatiemedewerker aan onze ambassade in Baku, Azerbeidzjan. Ik was dus de contactpersoon voor de Nederlandse delegatie (het jaar van Joan Franka). Vanuit die functie kon ik ook veel achter de schermen zien, en kwam ik op leuke feestjes, bijvoorbeeld van Zweden, Duitsland en de belangrijkste Azerbeidzjaanse sponsor. Heb toen heel wat artiesten van dat jaar ontmoet.
Zelf heb ik ook drie keer een compositie ingestuurd voor het nationaal songfestival 2003, 2004 en 2005. Zonder veel succes overigens. Maar rond mijn inzending voor 2004 ben ik een dag lang gevolgd door een camerateam van de TROS voor het programma ‘Op weg naar het Songfestival’. Daar is toen een item van gemaakt. Mijn composities van 2003 en 2005 heb ik overigens afgelopen jaar nog een paar keer uitgevoerd in de Astana Opera hier in Kazachstan, zowel vocaal als instrumentaal. Dat was ook wel cool.
12: Duncan Laurence of Joos Klein?
Wow, dat is een moeilijke! Mag het allebei voor de helft? De compositie van Duncan Laurence spreekt me meer aan, maar Joost Klein lijkt me een prettigere persoonlijkheid.
